Redenen en analyse van temperatuurfouten in thermistortemperatuurtransmitteurs

Thermische weerstand is een van de gangbare sensoren voor temperatuurmeting, en de types thermische weerstandssensoren omvatten Pt100, Pt1000, Cu50, Cu100, enz. Neemt u een thermistor met drie draden als voorbeeld, dan betekent PT100 dat bij een temperatuur van 0 ℃ de weerstandswaarde tussen de blauwe en rode draad 100 Ω is.
Een thermistor temperatuuroverdrager gebruikt een thermistor als temperatuurmetingselement om temperatuursignalen door te sturen naar het overdragemodule. Na signaalverwerking wordt dit lineair omgezet in standaard stroomsignalen, spanningssignalen of communicatiesignalen, waardoor het gemakkelijk is om temperatuurparameters te verzamelen en vervolgens operatiecontrole uit te voeren.

Wat als er een fout zit tussen de door de thermistor temperatuuroverdrager overgedragen temperatuurparameters en de werkelijke temperatuurwaarde? Raak niet in paniek, we kunnen eerst de volgende drie mogelijke scenario's onderzoeken.
Reden 1: De thermistortype ter plaatse komt niet overeen met het ingangssignaaltype van de overdrager
We weten dat er veel soorten thermistors zijn. Als het ter plaatse model PT100 is, maar de gekochte transmitter een PT1000-ingesignaal heeft, of als de gekochte transmitter een thermocouple-transmitter is, zal het uitkomstsignaal onnauwkeurig zijn. Daarom wordt aanbevolen om dezelfde type temperatuurtransmitter te gebruiken als de ter plaatse temperatuursensor.
Reden 2: Foutieve aansluiting
Onze thermische weerstandstemperatuurtransmitters hebben meestal een driedraadse ingang. Sommige klanten hebben een tweedraads thermische weerstand ter plaatse. Bij het aansluiten verbinden we dus eerst 4 en 6, en kortsluiten dan de draad van terminal 4 om deze te verbinden met 1 (volgens het aansluitschema op het product).

Reden 3: Onvoldoende werkingsvoeding of te grote achterkantelast
Een vaak gebruikte methode voor thermische weerstandstemperatuurtransmitters is het verzenden van een standaardsignaal van 4-20mA. Als blijkt dat de uitkomst kleiner is dan de theoretische waarde en er geen andere problemen worden gevonden, moet overwogen worden of de voeding ontoereikend is of de achterkantelast te groot is.